Deze en volgende week zitten stampvol met negen voordrachten. En tussendoor drie dagen congres over research in palliatieve zorg in Trondheim, Noorwegen. Tussen-ervan-door dus. Norwegian mood. Daarvoor moet ik straks om kwart voor vijf opstaan. Daardoor lijkt mijn leven nog wat drukker dan anders, want deze weken moet er ook nog gezorgd worden voor patiënten. Eigen schuld, dikke bult zal men zeggen. Geen nood aan medelijden. Bovendien, hoeveel niet-religieuzen, werkende huismoeders bijvoorbeeld, hebben ook niet een bijzonder druk programma, zij het wat anders ingevuld dan het mijne? Het punt is hoe ik die drukte beleef.
Wat me hindert bij mezelf is dat ik dit nog teveel heb aangekondigd in de voorbije weken en dagen aan mijn directe omgeving - en nu dan nog via mijn blog... Langs de ene kant heb ik dat vermelden van het drukke programma nodig, als het ware om mijn aanloop te kunnen nemen om de 'negensprong' van deze weken goed te springen. Reculer pour mieux sauter. Anderzijds veroorzaakt die vermelding weer extra drukte en aandacht voor mijn persoontje. Mag het wat bescheidener? Ja, dat is zelfs goed voor mijn eigen rust. Waar haal ik dan mijn rust en energie? Als ik aandachtig ben voor wat zich tussen de bedrijven door aanbiedt merk ik de momenten waar ik als het ware in het oog van de storm mag verblijven: een rit in de auto, het moment dat ik de deelnemers aan een workshop aan het werk heb gezet en geniet van hun onderlinge discussies, de uitzonderlijke ervaring dat ik al rond zes uur in mijn Leuvens communiteit thuiskom omdat twee voordrachten 's namiddags in Leuven plaats hadden, de kennismaking met enkele klinische farmacologen, het mogen spreken voor dezelfde apothekers over medicatie en... over communicatie en spiritualiteit. En nu zelfs een tripje naar Trondheim. Nooit geweest. Norwegian Wood was een van de eerste Beatle-nummers met sitar. Klonk wat exotisch. Op naar de noorderse korte nachten. Norwegian Mood.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten