maandag 23 november 2009

Onverwacht verlof

Vorige donderdagavond vond ik het email-bericht dat een reis voor deze week naar Oekraïne niet doorging. We zouden daar met enkele andere Vlaamse mensen uit de palliatieve zorg uitleggen hoe we het hier doen in de hoop daar palliatieve zorg te kunnen bevorderen. Dit op vraag van een erg ondernemende mevrouw uit Edegem en na bezoek van een oekraïense delegatie enkele maanden geleden. De griepepidemie die bijna het Junior Eurosong festival deed annuleren stak er evenwel een stokje voor. Zaak uitgesteld tot volgende lente. Hopelijk lukt het dan.

Zo had ik plots een week vrij. Mijn eerste - westvlaamse - reflex was: nu kan ik gewoon werken en een aantal zaken bijwerken in het ziekenhuis. Vervolgens stelde ik in bed vast dat mijn hart onregelmatig sloeg - ik let daar overigens anders nooit op - en 'raar deed'. Een boodschap van het lichaam: vakantie is een beter idee. Aldus besloten.

Op vrijdag voelde ik me fysisch doodmoe en sleepte ik me door het werk in het ziekenhuis terwijl ik me tegelijkertijd opgelucht voelde met het vooruitzicht van een week vrij. Maar op zaterdag moest ik nog een studiedag over ziekenhuismanagement aanzwengelen. Het was alsof mijn lichaam zich al 'verheugde' op vrijaf en het energie- en adrenalineniveau al lekker gedaald was.

Ik heb de zaterdag toch net gehaald, en 'Ziekenhuismanagement: de overdrijving nabij?' was qua opkomst (170), inhoud en boekenverkoop (meer dan 100 "exemplaren van mijn 'Liefde voor het werk in tijden van management') een succes. Ik denk dat het een bemoedigende dag was, met vele rijke inzichten. Een van mijn grote bekommernissen - de verpleegkundigen - kwam er uit als een van de belangrijke verbeterpunten, met name de erkenning dat het aantal verpleegkundigen per 30 bedden in België werkelijk drastisch omhoog moet (België: 13vp/30bedden; Nederland: 25 vp/30 bedden!!), en dat de registratie van de zogezegd 'minimale' verpleegkundige gegevens een absurditeit is geworden die onze beste verpleegkundigen van het ziekenbed weghoudt.

Aan die verbeterweg moeten we verder hard timmeren...... na mijn verlof.