Omdat iedereen zich verwacht had aan monsterfiles, had ook ik mijn voorzorgen genomen om vandaag tijdig in Wemmel een workshop spiritualiteit te kunnen geven. Op de vooravond was ik gaan slapen in Brussel in een ander huis van de jezuïeten. Deze morgen dan vroeg op.... Groot was mijn verbazing, zeg maar ontnuchtering toen ik in Wemmel een brug over de Grote Ring overstak en merkte dat er helemaal geen file stond. Blijkbaar hadden vele duizenden hun voorzorgen genomen. Mijn voorbereidingen bleken nodeloos, of moet ik zeggen dat ons aller voorbereidingen tot een paradoxaal resultaat leidden?
Tegelijk gebeuren er dingen waar niemand op voorbereid is. De onverwachte dood van een jong mens. Stilte. Stilte als van een leeg huis waar je alleen binnentreedt. De stilte van respect voor wie hierdoor getroffen wordt. De stilte van geen woorden. De stilte van wachten op wie niet meer komt. De stilte na de schok, bang voor de naschokken. De stilte van niet kunnen meeleven met wie het meemaakt, maar toch willen meeleven. De stilte van dan maar proberen te bidden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten