dinsdag 17 juni 2008

Zingen maakt gelukkig; dwingen maakt ongelukkig

Zingen maakt gelukkig. Dat is niet alleen een zin uit een psalm, en de titel van een liedboek, maar ook realiteit. Zo mocht ik het zondag nog eens ervaren met de UP-Cantorij van Leuven. In een grote, lichte ruimte zoals de Begijnhofkerk met voldoende mensen, in vier stemmen, goed begeleid en geleid, prachtige Oosterhuisliederen zingen tijdens een liturgie, dat maakt gelukkig. Dat verbindt. Dat is letterlijk en figuurlijk een verademing. Dat is geest en religie in een wereld die soms verstikkend werkt.

Dwingen maakt ongelukkig. Vandaag ontmoette ik de arts die recent door een rechter werd gedwongen om een medisch nutteloze kunstmatige beademing desgevallens uit te voeren bij een terminale kankerpatiënte indien een familielid dit zou eisen. In krantenartikels werd de arts met naam en toenaam genoemd en werd het strenge oordeel van de rechter ten aanzien van de 'menselijk onverantwoorde' houding van de arts flink onderstreept, evenals een vroegere zaak waarin de arts betrokken was - zonder te vermelden dat hij in die vroegere zaak volledig werd vrijgepleit. Maak het maar mee. Media kunnen een enorme dwang uitoefenen. Simpel machtsmisbruik.

Kom laat ons zingen. Zij het soms een klaaglied.

1 opmerking:

DéannaLeenaers zei

Dag Marc...

Dank je om je woorden met draagkracht...
Gelijk welk zingen ,hoe stuntelig ook.. raakt de diepe Ziel ...
Deze Ziel bewerkt rust...

Tot binnenkort...Ondertussen één in gebed...
Déanna