maandag 1 februari 2010

Twee maanden later

Al van eind november geleden dat ik hier nog iets liet horen.

Er is wel een en ander gebeurd ondertussen. Het boek 'Liefde voor het werk...' gaat zijn weg (vorige week meer dan 900 exmplaren weg) en doet stilaan zijn werk. Ik gaf er een conferentie over voor Christen Forum Hasselt. 600 luisteraars. Niet alleen zorgverleners, ook bijvoorbeeld kleuterleidsters die zich konden herkennen in het managementverhaal. In Parijs gaf ik een atelier van twee zaterdagen over 'Fatigues du malade, fatigues du soignant' voor mensen uit de gezondheidszorg. Veel herkenning, maar ook putten de deelnemers dankbaar uit de concrete tips. Ondertussen vroeg mijn algemeen directeur vijf exemplaren om het boek samen met collega)-directeurs van grote ziekenhuizen te lezen. Een opsteker vond ik dat, en ook het bewijs dat mijn algemene directeur echt openstaat voor de bezorgdheden die ik probeer te vertolken.

Liefde voor het werk komt voor verschillende publieken aan bod: 25 januari: Christen Forum Hasselt; 25 februari: voor de KU Leuven in het kader van de Universitaire Bezinningen; 25 maart: lezing op de jaarlijkse Congresweek van het NVKVV (vlaamse verpleegkundigen en vroedvrouwen); 15 september: lezing op het congres voor de Geestelijke Gezondheidszorg. Daarmee komen zowel ziekenhuis, onderwijs, als psychiatrische wereld aan bod.

2010 oogt een beetje internationaal voor mij. Op 18 februari vlieg ik naar Beyrouth om aan de Université Saint Joseph met een Franse zuster en een Libanese psychiater een tweedaagse sessie te geven over 'Palliatieve zorg en begeleiding' (in het Frans), aan de jezuïetenuniversiteit aldaar. Het kondigt zich aan als een avontuur. Dat zal het niet minder zijn als uiteindelijk de trip naar Oekraïne in april toch doorgaat (om palliatieve zorg te promoten), tenminste als het politiek regime dat nog zal toelaten na de verkiezing van een andersgezinde president. Wat wel vrij zeker lijkt is een trip naar Québec om in oktober over euthanasie en spirituele noden te spreken voor geeestelijke begeleiders, vanuit de Belgische ervaring. Wij zijn immers 'wereldspecialisten'. Ik heb altijd eens willen terugkeren naar Québec sinds een congres in Montréal en nu valt deze uitnodiging voor mij uit de hemel. Het doet dubbel deugd als je het zelf niet forceert maar kunt ontvangen. Daarover later allicht meer.

Geen opmerkingen: